گر بی‌دل و بی‌دستم وز عشق تو پابستم
آن به که بشکستم آهسته که سر مستم
در مجلس حیرانی جا نیست مرا جانی
زان شد که تو میدانی آهسته که سر مستم
پیش رویدم ای جانم زین بیش مران جانم
ای دلبر خندانم آهسته که سر مستم
ساقی می جانان با گرسنه گران جانان
دسگیر سه رهبان آهسته که سرمستم
که نی و چو من قاشی بر ملت قلاشی
بر پرده چرا باشی آهسته که سرمستم ای می بد هرام از تو من باده ترم از تو بو جوشتو رم از تو آهسته که سرمستم هرچند به تبلیسم در صورت قسیسم نو در دلم اتیسم آهسته که سرمستم در مذهب بیکیشان بیگانگی و خویشان با دست بر ایشان آهسته که سرمستم ای ساقی صد دستان بیگانه شد از ماستان احدا سو ربه استان آهسته که سرمستم آهسته که سرمستم آهسته که سرمستم آهسته که سرمستم