آهای غم یاغی
تو مفتخر بودی
به فتح کردن من

آهای عشق عزیز
تو لکه ننگی
به روی دامن من

چقد شکسته شدم
تو قاب عکسی که
هنوز خندونه

محال زلزله
مرور خاطره ای
منو نلرزونه

پرنده ام اما
تا وقتی تو قفسی
نمی تونم بپرم

تو جنگل سوخته
تو دلخوشم کردی
به شاخه های ترم

خیال می کردم
که هر غمی گذراست
و مرهم دردم
توو چنگ فاصله هاست

از عاشقانه نگو
که قلب مغمومم
مزار خاطره هاست
مزار خاطره هاست

پرنده ام اما
تا وقتی تو قفسی
نمی تونم بپرم

توو جنگل سوخته
تو دلخوشم کردی
به شاخه های ترم
نه،نمی تونم بپرم