این جا کسی‌ست پنهان دامان من گرفته
خود را سپس کشیده پیشان من گرفته

این جا کسی‌ست پنهان چون جان و خوش‌تر از جان
باغی به‌من نموده ایوان من گرفته

این جا کسی‌ست پنهان همچون خیال در دل
اما فروغ رویَش ارکان من گرفته

جادو و چشم‌بندی چشم کسش نبیند
سوداگری‌ست موزون میزان من گرفته

چون گُل‌شکر من و او در هم‌دگر سرشته
من خوی او گرفته او آنِ من گرفته

در چشم من نیاید خوبان جمله عالم
بنگر خیال خوبش مژگان من گرفته

من خسته گِرد عالم درمان ز کس ندیدم
تا درد عشق دیدم درمان من گرفته

در بحر ناامیدی از خود طمع بریدی
زین بحر سر برآری مرجان من گرفته

گوید ز گریه بگذر زان سوی گریه بنگر
عشاق روح گشته ریحان من گرفته

یاران دل‌شکسته بر صدر دل نشسته
مستان و می‌پرستان میدان من گرفته

دکلمه:
اینجا کسی است پنهان مانند قند در نی
شیرین شکر فروشی دکان من گرفته

بشکن طلسم صورت بگشای چشم سیرت
تا شرق و غرب بینی سلطان من گرفته

مولانای جان