به جرم جوانی ، حکم قفس بریدن
دوسالتو میگیرنو ، چیزی بهت نمیدن

پوتینو پادگانو ، تنهاییو خشم شب
شبای بیقراری ، زمستونو برفو تب

سربازی درده
ولی برای مرده
تموم تنهاییو
یه جا خلاصه کرده

سرباز اسیره
شبو جایی نمیره
با خاطراتش هرشب
یه گوشه گوشه گیره

برجک و نور ماهو ،، سلاح و تیر جنگی
دیواری بلند از ،، جنس دلای سنگی

یه عالمه غربتو ،، دلی پر از گلایه
دلتنگیو شنیدن ،، حرفو نیشو کنایه