تو نغمه‌ای بودی
که بغض حنجره‌ام
به اسم تو که رسید
ترانه‌خوان برگشت

پرنده‌ای بودی
که پشت پنجره‌ام
نشست و با دل من
به آسمان برگشت

رسیدی و چشمم ستاره باران شد
دمیدی و دنیا دمی درخشان شد
رسیدی و این شهر شبی گلستان شد
گذشتی و از نو دوباره ویران شد

نگو که از تو گذشتم
نگو دل از تو بریدم
به دست غم نسپارم
در این جهان پر از غم
کسی به جز تو ندارم
به حال خود نگذارم

هنوز اگر لب تو به خنده وا بشود
میان این همه اشک دوباره میخندم
هنوز اگر چشمت اشاره‌ای بکند
به سقف تیره شب ستاره میبندم

هنوز اگر نفست به باغ من برسد
بهار میرسد و جوانه می‌آید
هنوز اگر برسی دوباره در بزنی
هوای زنده شدن به خانه می آید

نگو که از تو گذشتم
نگو دل از تو بریدم
به دست غم نسپارم
در این جهان پر از غم
کسی به جز تو ندارم
به حال خود نگذارم