بُدُو، بُدُو، بِشتِه مَکُ دِلُم سیاه که مه خَستَه م
bodow bodow bešte mako delom siyâ ke me xastam
سی سالُمِن ، ولی هَنو خُنِکو بِی تو نَبَستَم
si sâlomen vali hanu xoneku bey to nabastam
دِلُم هَنو بِی تو شَوا ، لُوُم هَنو نَصِداتِن
delom hanu bey to šavâ lowom hanu nasedâten
چشُم هَنو وا راهِتِن ، تا عمر اُمَه بِی تو هَستَم
češom hanu vâ râheten tâ omr oma bey to hastam
یادِت بیار ، زیر بارُن سُوار اسبُن چوبی
yadet biyâr zire bâron sovâre asbone čubi
وا تاختْ مارَه، سَفر ماکِه به شهرُن عشق و خوبی
vâ tâxt mâra safar mâke be šahrone ešq o xubi
اِی آسمُن، اِی آسمُن ، دِلم اَ غُصَّه سیاهِن
ey âsamon ey âsamon delom a γossa siyâhen
کجا برم، چه بُکنم که بِی تو خاستِن گُناهِن
kojâ beram